Ik neem je met mijn casus mee in de transactionele analyse. Wil je weten wat het is? Kijk dan dit filmpje.
Wat gebeurt er?
Mijn kritische ouder heeft al een paar weken last van niet helemaal doen wat de bedoeling is? Ik heb netwerkborrels afgezegd. Ik heb contacten op social media tot het minimum beperkt. Ik heb feestjes laten schieten. Met een goede reden want ik heb een hersenschudding opgelopen. Maar daar geeft mijn kritische ouder niets om.
De kritische ouder kan moeiteloos oplepelen wat ik niet gedaan heb. Hij voelt zich niet gezien. Het is belangrijk en je doet het niet. De kritische ouder wordt groter en groter.
Het aangepaste kind reageert op de kritische ouder en die gaat werken. In de uren die er zijn gaat hij doen wat er gedaan moet worden. Wel nog even dat berichtje. Nog even een uurtje werken. Toch even dat spelletje met de kinderen. Werken…werken…werken.
Gevolg. Vermoeidheid.
Mijn voedende ouder wordt genegeerd. Ik zorg niet zo goed voor mezelf. Maar dat laat ze wel voelen. Ik voel spanning in mijn lijf. Emoties komen harder binnen.
Mijn vrije kind daar heb ik geen tijd voor. Ze voelt zich niet gezien. En dat laat ze wel merken. Ik voel met niet fijn. Beleef weinig plezier. Doe de dingen omdat ze moeten. Niet omdat ik het leuk vind. Ik kijk nergens naar uit.
Mijn Volwassenen herkent dit patroon. En die maakt een keuze. Dit gaan we niet doen. Ik wil me anders voelen. En daar hoort ander gedrag bij.
Ik ga luisteren naar mijn voedende ouder. Ga beter voor mezelf zorgen. Luister naar mijn kritische ouder, zie hem, maar beslis dat het ook met minder hard werken echt wel kan. Doordat ik minder hard werk komt er ruimte voor het vrije kind. Dingen doen die ik kies, leuk vind en blij van wordt. Langzaam komt er weer rust. En kijk ik weer uit naar dingen. De storm is voorbij.
De cyclus zal zich vast nog een keer herhalen. Ik ben hoogsensitief. En zal vaker in een periode komen van spanning en prikkels. Dat kan ik niet voorkomen. Ik kan wel beter leren omgaan met wat er op mijn pad komt. En steeds iets eerder schakelen. Dat maakt dat mijn hersteltijd korter is. En dat ik me niet binnen maanden, maar binnen weken weer ‘normaal’ voel.
Dat is wat ik jou ook gun. Wat zegt jouw volwassenen?