| Het is ondertussen alweer een aantal jaar geleden, maar ik weet het nog als de dag van gister. Dat gevoel kan ik nog zo naar boven halen. Het begon allemaal zo. Op de managementopleiding kregen we les over onderhandelen. En dat deden we met een spel. De klas werd verdeeld in 4 groepen en deze werden apart in lokalen geplaatst. De leraar bleef in ons leslokaal. We speelden het spel tegen onze leraar. Onze inzet: allemaal 1 euro per persoon. De regels waren als volgt. Je kon twee keuzes maken: A op B. We zouden vier rondes spelen. Bij inzet A hield je eigen inzet, maar kreeg je niets extra. Bij inzet B ging inzet naar de groep die B had of werd verdeeld over de groepen die B hadden. Tenzij er vier keer B was: dan ging inzet naar de leraar. Leek me een makkie. Gewoon A stemmen. Buit binnen. Geen extra opbrengt, maar de leraar zou ook niet winnen. Niets aan. Er mocht steeds 1 afgevaardigde van het groepje naar de leraar om de stem van de groep te vertellen. Diegene hoorde dan ook wat de rest had, en keerde weer terug naar zijn eigen groep. Ronde 1: vier keer A. Prima. Ronde 2: 2 keer B,2 keer A. Onder andere een A van ons. Hoezo dan? Ik was helemaal in shock. Hoezo eigen belang voor groepsbelang. Die had ik niet zien aankomen. Het overleg begon in onze groep. Als we A bleven doen dan zouden we verliezen, maar met B ook. We wisten al dat we niet zouden winnen. Mijn boosheid groeide. We stemde A. Om bij ons streven te blijven. De uitslag 3xB, 1xA. Nog bozer. Ik ging uit. Hoe dan? Ik was totaal overdonderd. De meester kwam ons halen omdat we niet verschenen bij de vierde stemronde. Ik verkondigde dat we niet kwamen, we onthielden ons van stemming. De meester was verbaasd maar keerde terug naar de groep. Later vertelde hij dat hij dit spel al zeker 20 jaar speelden, maar dit nog nooit had meegemaakt. Daar ben ik dan weer trots op. Moet er 1 de eerste zijn, die dit bedenkt. Het meest trots erop ben ik dat ik nee-gezegd heb tegen de manier waarop anderen met mij omgingen, mijn groep heb overtuigd en de ‘nee’ heb gezegd tegen mijn leraar. Eigenlijk best krachtig. Boosheid is een heerlijke emotie. Het zegt iets over je grenzen. Wanneer wat jij voor het laatst echt boos. Schrijf het eens op? En wie of wat ging er ook jouw grenzen? Waar ben jij trots op in deze situatie? En wat zou jij anders willen doen? Ik leerde in de spel misschien niet onderhandelen, maar wel iets over psychologie wat me tot de dag van vandaag bezighoud en interesseert. Ik gun je een week vol emotie, maar wel binnen grenzen |
Voortaan elke maand gratis een blog in je mailbox? Voorzien van een verhaal en een coachoefening. Schrijf je nu in: